Hulusi Gökmeşe
1984’te Ankara’da doğdu. İlk ve ortaöğrenimini Ankara’da, yüksek öğrenimini Konya’da tamamladı.
Dayısı Sinan Bilici’nin bağlama çalmasından etkilenerek yaklaşık 6-7 yaşlarında müziğe yöneldi. Aynı dönemde okuduğu kitaplardan ve dinlediklerinden etkilenerek ilkokulun ilk yıllarında şiir yazmaya başladı. 9-10 yaşlarındaysa dayısının verdiği bağlamayla kendi kendine öğrenmeye başladı. Bu süreçte dayısının bağlama çalmasını izleyerek kendini geliştirdi.
Hulusi Gökmeşe kısa sürede kendini geliştirerek başta Orta Anadolu ağırlıklı geleneksel müzik olmak üzere çeşitli müzik türleriyle de ilgilendi.
Ortaokul yıllarından itibaren çeşitli düğünlerde veya etkinliklerde bağlama çalıp söylemesiyle kısa sürede yörede tanındı. İlk dönemlerde daha çok usta malı veya geleneksel havalar seslendiren Hulusi Gökmeşe, zamanla kendi şiirlerini bestelemeye ve yorumlamaya ağırlık verdi.
Hulusi Gökmeşe, Kırıkkale ve Konya’daki üniversite eğitimi dönemlerinde değişik müzisyenlerle tanıştı ve katıldığı etkinliklerde daha geniş çevrelerde duyuldu ve birçok radyo ve televizyon programına davet edildi.
Hulusi Gökmeşe Türkiye genelinde geniş bir katılımla gerçekleşen ‘Altın Bağlama’ yarışmasında ‘En İyi Genç Yetenek Ödülü’ (2013) ve daha sonra gerçekleşen ‘Genç Neşetler’ adlı yarışmada birincilik aldı. Bu dönemden sonra daha geniş çevrelerde tanınan Gökmeşe, 2016’da kendi eserlerinden oluşan bir albüm hazırladı. Şiirlerinde bazen ‘Marazlı’ mahlasını kullanan Hulusi Gökmeşe’nin bazı eserleri çeşitli sanatçılar tarafından yorumlandı.
Öğrenimini tamamladıktan sonra bir süre İzmit’te çalışan Hulusi Gökmeşe, tayininin çıktığı Ankara’da resmi bir kurumdaki görevine devam etmektir.
* * *
Benim
Kadir mevlam gençliğimin çağında
Şu derdimin dermanını ver benim
Gece gündüz avuçlarım göğünde
Bulunmuyo şu gönlüme yer benim
Bu aşk beni zehirledi öldürmez
Ağlatıyo gözlerimi güldürmez
Hem çağırır hem yerini bildirmez
Neyi nerde bulacağım sır benim
Üç sene çaldım gurbette sazımı
Ele çevirmedim haşa gözümü
Kara eylemedim ki ak yüzümü
Gine de imtihanımdır yar benim
Yavrum dedim yar ağladı ardımdan
Yarim dedim yavrum yandı derdimden
Kısmet kalktı göç eyledim yurdumdan
Aldı sevincimi felek der benim
* * *
Ne Deyim
Ah cananım demek gayrı gidiyon
Ayağına değmesin taş ne deyim
Uzaklara benden ayrı gidiyon
Bağrım yanık gözümde yaş ne deyim
Dağların ardına düştü yolların
Ayrılık başında bütün kulların
Çekilmez olunca kahrı ellerin
Gönlümdeki yurduna koş ne deyim
Guzum sana acizane sözüm var
Sineni ellere eyleme pazar
Aşık bu sözleri aşkından yazar
Sana ulaşıyosa boş ne deyim
Ayrılma bağrımdan can değil miydin
Çul çaput gönlüme han değil miydin
Cennetimsin diyen sen değil miydin
Cennet olsam çıkmazdın hoş ne deyim