Ayşe Çağlayan^©

1939-2008. Kadirli’nin Dikirli köyünde doğdu. Okula gitme olanağı bulamayan Ayşe Çağlayan, 16 yaşında aile dostu (ve sonradan eveleneği) Muzaffer Çağlayan’dan okuma yazma öğrendi.

Aşıklık geleneğine küçük yaşlarda ilgi duydu. Yaklaşık 7 yaşında maniler söylemeye başladı. Henüz 14 yaşındayken kafasından türkülü bir hikaye yarattı.

Zaman içerisinde bağlama çalmasını da öğrenen Çağlayan, Türkiye’nin değişik bölgelerinde değişik yarışma ve şenliklere katıldı. Katıldığı yarışmalardan birçok ödül aldı.

Şiirleri çeşitli dergi, gazete ve kitaplarda yer alan Ayşe Çağlayan, eşi Muzaffer Çağlayan’la birlikte şiirlerinin bir bölümünü »Çağlayan Aşıklar« (1982) olmak üzere 3 değişik kitapta topladı.

Ayşe Çağlayan köyünde öldü ve orada toprağa verildi.

Arıyorum

Yıllar yılı dert çekerek
Dünü sende arıyorum
Umutla yola bakarak
Onu sende arıyorum

Var orada dağla deniz
Uçtu rengim soldu beniz
Ömür gitti nerdesiniz
Canı sende arıyorum

Aşkınla kavrulup piştim
Çaresiz dertlere düştüm
Pusulam yok yolu şaştım
Yönü sende arıyorum

Aşk ile yaparım savaş
Çağlayan’ım yavaş yavaş
Benim ile olsa sırdaş
Seni sende arıyorum

* * *

Kalmadı

Kırdın kanadımı kolumu yarab
Sana uzanacak elim kalmadı
Her ne tuttu isem koptu kökünden
Ümit yeşertecek dalım kalmadı

Dünyada ümitle yaşamam gayrı
Gerçeksiz hayale koşamam gayrı
Büyük engelleri aşamam gayrı
Çünkü bitkin düştüm halim kalmadı

Bütün umduklarım hep oldu yalan
İlaç bulunmuyor derdime kalan
Vahşi kuşlar etti bahçemi talan
Bülbüle verecek gülüm kalmadı