Afe Ana^©

-1962. Sarız’ın Çağşak köyünde doğdu. Asıl adı Elif Kamalak’tır. Okula gitme olanağı bulamadı.

Köy meclislerinde ve cemlerde dinlediği zakirler ve dedeler aracılığıyla küçük yaşlardan itibaren geleneği ve deyişleri öğrenmeye başladı. Ancak şiire yönelmesi Afşin’in Kamalak köyünden asıl adı Mehmet Kamalak olan Aşık Firkati ile evlenmesinden sonra oldu.

Afe Ana hem eşi hem de çevresindeki öteki aşıklar aracılığıyla kısa sürede kendini geliştirdi. Şiir dışında Alevi felsefesi ve inancı konusunda da sayılan ve kabul edilen bir kişi konumuna geldi.

Afe Ana, kendisiyle tanışıp aynı meclislerde bulunduktan sonra Aleviliği benimseyen, asıl adı Osman Dağlı olan Ozan Maksudi (1936-2007) gibi birçok insanın gelişmesine katkıda bulundu.

Afe Ana’nın şiirleri değişik araştırma, dergi ve gazetelerde yayımlandı.

Afe Ana Kamalak’ta öldü ve orada toprağa verildi.

Benim

Muhabbet ateşi düştü özüme
İrfanda arifi aydıran benim
Yalan girmez ikrarıma sözüme
Sevgiyi aşkıma uyduran benim

Kaptırdım gönlümü o güzel şaha
Kovsa kapısından gitmem vallaha
Meydanı aşk içre benim Zeliha
Yusuf’u zindana koyduran benim

Derilmiş güzeller sohbet canana
Seyrimde sakiler dem sundu bana
Orda ruhum teslim ettim canana
Ateşten gömleği giydiren benim

Afe Ana sırrın söyleme yada
Vuslat durağında erdim murada
Bazen meyhanede bazen havrada
Dağlı’ya pösteki saydıran benim

* * *

Öğrendim

Kamalak’ta bir yar sevdim gizlice
Sevgiyi öğrendim sözü öğrendim
Aşkın ateşine yandım her gece
Alevi öğrendim közü öğrendim

Şıh Mamo’nun talibiyim ezelden
Asla ayrılmadım erkandan yoldan
Muradımı aldım bir gonca gülden
Oğlanı öğrendim kızı öğrendim

Özveri tahtında pazarı tuttum
Sırrı hakikatte kendim unuttum
Yoksulu doyurdum kendim aç yattım
Varlığı öğrendim azı öğrendim

Afe Bacı böyle bir sevda ördü
Erenler ceminde itibar gördü
Yaş kemalin buldu dal meyve verdi
Baharı öğrendim yazı öğrendim